Tweet
) vastgezet. De terrastegel zelf hangt met kettingen en klimhaakjes aan het plaffond en er loopt een touwladder naartoe (de touwladder is in principe bedoeld voor buiten, als accessoire van een kinderspeeltuin - ze zijn minstens even stevig als deze voor papegaaien zelf, maar haha, goedkoper). Het leuke is, dat als de vogels op de hangende terrastegel klimmen en op de javaboom willen spelen, die zachtjes heen en weer wiegt en zo boots ik de natuurlijke beweging van een boom na. Enfin, dat is toch de bedoeling. Waarom, zou je denken? Wel, toen mijn swainsson's lori van de blauwe bergen bij ons toekwam had ie al zeven maanden, van kuiken af, op een te dunne stok gezeten, zo'n standaard stok die bij een kooi geleverd word en dat kon je eraan zien, want hij had totaal geen spieren in zijn pootjes, hij had een zeer zwakke grip en verloor heel snel zijn evenwicht, wat nog eens werd verergerd door het feit dat hij veel te kort was gewiekt en hij, door het voortdurend vallen en zijn evenwicht te verliezen, ook nog eens al zijn staartveren had gebroken. Dat deed me nadenken over a) hoe ik zijn pootjes sterker kon maken op korte termijn en b) dat vrije vogels niet alleen verschillende breedtes hebben van takken en twijgen, maar dat bovendien ook die takken en twijgen bewegen als ze landen en de boom zelf eigenlijk voortdurend in beweging is door de inwerking van de wind. Dat deed me besluiten dat niet alleen de diktes van de takken / stokken belangrijk is, maar ook het feit dat ze moeten leren klimmen, landen en afzetten op oppervlaktes die bewegen. Ik weet niet of mijn gedachten hieromtrent iets waard zijn, maar het is het proberen waard natuurlijk. Hoe meer uitdaging een gaai heeft (en zeker de meer energizer bunnies zoals een lori of caique - ik ben immers in blijde verwachting van een prachtige baby witbuik-roestkop caique) hoe beter voor zijn mentale gezondheid, dus denk ik dat het, naast een nieuw experiment, ook een win-win situatie is. Het eerste wat ik deed was natuurlijk Frodo's zitstokken veranderen. Het was nog februari, dus er mocht nog gesnoeid worden en ik dus de wei op, op zoek naar stevige knotwilgentakken van verschillende dikte. Knotwilgtakken zijn immers niet giftig en terwijl de gaaitjes erop zitten kunnen ze er ook lekker aan knagen. Uiteraard liet ik ze goed drogen in ons ketelhuis (ideaal qua temperatuur) en na enkele dagen waren ze klaar om in zijn kooi te installeren. En zijn pootjes zijn dus werkelijk al sterker geworden, hij kan al veel beter op mijn schouder blijven zitten terwijl ik rondloop en de huishoudelijke papegaaientaken uitvoer
. Ik heb rug-lang haar en ook dat vindt hij heerlijk om in te klimmen en aan te hangen als ware het lianen in de jungle, dus ja, zijn pootjes zijn er al super op vooruit gegaan! Maar extra oefening is geboden en straks, als hij stilaan weer zal kunnen vliegen, zal deze javaboom in de lucht een goede stimulans zijn om zijn vliegkunsten te oefenen. Kobe (meyer papegaai) is bij ons grootgebracht als verstoten kuikentje en is dus van niks bang. Als ik aan het boren en hameren ben, komt ze op mijn hoofd geland om alles te inspecteren en zodra alles opgehangen was, was ze dan ook de eerste om die nieuwe kliminstallatie te bewonderen. Ik heb ook enkele schaaltjes met lekkers neergezet op de zwevende terrastegel, als extra stimulans om het nieuwe klimding te verkennen. Washi bvb, is de eerste dagen altijd een beetje bang van nieuwe dingen, dus wat lekkere dingen kunnen haar helpen over haar angst heen te komen, zeker als ze Kobe zo lekker ziet snoepen! Ook Valentijntje (zonneparkiet) moet even wennen aan al het nieuws. Dat komt ook omdat ze nog niet kan vliegen, want wie niet kan vliegen, kan ook niet zomaar vluchten als het te eng word... Ook zij komt sneller over haar argwaan heen door Kobe, die altijd en overal het snelst bij is
