Samen met mijn oudste dochter organiseer ik drie keer in de week een groot badmoment. In de woonkamer staan verschillende schalen met water waarin de papegaaien zich kunnen wassen (natuurlijk is hun drinkpotje véél beter, vooral als je het net hebt gevuld met vers water hèhè), maar die keer per week gaan ze allemaal onder de douche, en samen met ons in bad. We hebben een groot ligbad, groot genoeg voor ons twee en aan de tegelmuur hangen met zuignappen de beroemde douchestokken, waarvan elke gaai er één heeft. Washi heeft sinds ze nu echt goed kan vliegen besloten dat ze niet meer in de douche wil. Het draait stilaan op de strijd uit die ik ooit meemaakte met mijn zoontje van zes (indertijd, nu is hij ondertussen 26...wat vliegt de tijd!!!) en hij ook had besloten dat badderen niets meer voor hem was! Ik kan haar niet meer gewoon op de arm zetten, nu ze kan vliegen, vliegt ze mokkend weg - als een stoute, onwillige kleuter - naar de hoogste plek die ze kan vinden, als we richting badkamer gaan. Nochtans heeft ze het altijd heerlijk gevonden om te douchen. Als jonge kuik vond ze het zalig om haar koppie onder haar vleugels te verstoppen - parapluutje spelen, noemden we dat - en kletsnat gesproeid te worden. Maar dat heb je dan weer met gevleugelde gaaien...ze krijgen heel snel door dat ze nu een grote vrijheid hebben en zelfbeschikkingsrecht, waardoor ze voor een groot deel zelf kunnen bepalen waar ze heen willen, wat ze willen doen en wat niet. Nu Washi die vrijheid heeft geproefd zit ze dus in de zo gekende 'nee' fase die kleuters ook doormaken. Je weet wel, als ze weigeren een jas aan te doen terwijl het regent en op sloffen naar de kleuterklas willen gaan . Washi wil dus niet meer gewassen worden, niet in een kom, noch in haar drinkbak en al helemaal niet meer onder de douche. Nu is dat een groot probleem aangezien Washi een sneeuwwitte (met een tintje zalmroze aan de onderkant van haar pluimpjes van haar kuif, hals en rug) kaketoe en kaketoe's moeten regelmatig gedoucht worden omdat ze a) veel wit poeder, de typische stof waarmee ze hun pluimen wit talken, hebben en het teveel daaraan moet weggespoeld worden en b) ze 'vergelen' als ze niet gesproeid worden. Maar er is geen zeggen meer aan... Washi zegt 'nee' en dat zullen we geweten hebben. Ik moet haar dus letterlijk naar de badkamer ontvoeren door haar van haar hoogste stok te slepen (daarvoor mag ik uiteraard op een stoel kruipen), haar voet stevig vasthouden dat ze niet opnieuw de lucht in gaat (wat me al wat stevige nepen in mijn vingers heeft bezorgd) en uiteindelijk moet ik ze tegen me aandrukken, stevig vleugels vasthoudend en onder luid protest mee naar boven nemen. Nu, dat is geen sinecure, want ook Katoo moet mee, Frodo, Kobe, Valentina en Elliot, die enkel wil opstappen via een opstap-stok. Soms denk ik dat ik daar eens een Youtube filmpje van moet maken !
Enfin, boven gekomen (Elliot danst van plezier zodra hij weet dat we gaan douchen, hij vindt dat ondertussen het beste dat hem overkomen is), met alle gaaien op mijn hoofd, schouders, armen en een onwillige kaketoe , begint de verdeling. Ieder heeft zijn eigen stok, denk maar niet dat je die volgorde zomaar eventjes door elkaar kan gooien! En ieder heeft ook de juiste volgorde van overstappen van mij naar de douchestok. Eerst Elliot, dan katoo, vervolgens Washi (mokkend) en daarna volgen de 'kleintjes' Frodo, Kobe, Valentina. Als iedereen gesetteld is, vullen mijn dochter en ik het bad en gaan we knus relaxen. Een uur lang kletsen we ongestoord met elkaar en met de vogels. Dan is het douchetijd voor de gaaien. Washi is nu de eerste, en na wat strenge woorden van mij geeft ze het gevecht op en laat zich boos en nukkig nat sproeien. Als zij gedaan is, vliegt ze sikkeneurig weg naar het handdoek rek. Daar ligt al een dikke handdoek uitgespreid waar ze op kan zitten drogen. Vroeger kwetterde en babbelde ze de hele tijd, maar nu draait ze ostentatief haar rug naar ons toe en zit zwijgend te mokken (althans tot we allemaal uit bad zijn en we ons gereed maken om terug naar beneden te gaan, dan ontdooid ze en begint ze weer vrolijk te praten hihi). Katoo is ook niet bijzonder enthousiast, ze laat het gebeuren als we de sproeier op de allerlichtste stand stellen en haar vernevelen, maar het mag niet te lang duren en haar hoofd MOET droog blijven - zeg nu nog eens dat papegaaien geen eigen willetje hebben ! Dan, hij zit al te dansen, is het aan Elliot en bij hem kan het niet lang genoeg duren! Het water mag ietsje warmer dan lauw zijn voor hem, koud water vindt hij een verschrikking, maar als het de juiste temperatuur heeft voor Zijne Koninklijke Hoogheid, dan kan hij met zijn ogen dicht lekker zitten genieten. En eenmaal grondig gedoucht, kan hij werkelijk een paar minuten draaien en dansen van plezier (en zowaar krijgen we er zelf 'ola' - Spaans voor 'hallo' bij). Frodo geniet ook met volle teugen, hoe natter je hem maakt, hoe liever hij het heeft. Frodo heeft iets met water, in elke schaal en elke drinkbak moet hij zijn kopje in steken en de hele buurt nat spetteren. Koud of warm water maakt hem niet uit, als hij maar lekker veel kabaal kan maken . Kobe wast zich liever in een schaal dan de douche, maar ze laat het gebeuren, zolang het maar kort en bondig is en Valentina heeft haar momenten. De ene keer vindt ze het geweldig, de andere keer moet het allemaal niet te lang duren...
Na hun douche kunnen wij mensen ons haar wassen. Ik was het lange haar van mijn dochter, zij wast het mijne en ondertussen zitten onze gaaitjes lekker te drogen en vallen één voor één hun oogjes toe... super cute!

Dan is het bedtijd. Elliot is gek op bedtijd, hem moet je geen twee keer vragen om te gaan slapen. Katoo is gewillig, maar het mocht best iets later zijn voor onze grijze dame. Frodo...wel, Frodo is Frodo...zijn 'nee' fase is gaan slapen . Net als een koppige kleuter moet ik hem onder luid protest zijn kooi in duwen! Washi moet altijd nog even op haar hoge stok. Zij wil door papa in bed gestopt worden, dus mijn man krijgt de weledele taak om zijn kaketoe dochter in haar kooi te zetten als hij gaat slapen. En Valentijntje kan niet wachten om haar kooi binnen te gaan, ook zij vindt het hoog tijd om onder haar fleece knuffelspeeltje te kruipen en haar oogjes te sluiten...
Ik zucht als ze allemaal onder de wol zitten en bedenk dat ik toch echt een beetje geschift moet zijn...ik voel me een mama van een groep kleutertjes voor de komende veertig jaar