ik denk dat het onderhand ook tijd wordt dat ik een dagboek ga beginnen, want als alle goed
gaat worden wij morgen eigenaar van een papegaai en wel een mannelijke Edelpapegaai.

Maar ik heb eerst nog wat voorgeschiedenis te vertellen, want alles is niet over één nacht ijs gegaan.
Eerst zijn er maanden voorbij gegaan van lezen, lezen en nog eens lezen.
Ik had een bladwijzer aangemaakt in mijn computer en daar hingen wel bijna 50 websites onder
die over papegaaien gingen, waaronder natuurlijk ook dit forum.
Na een tijd op dit forum gelezen te hebben, hebben ik mij toch maar ingeschreven, want ik had wel
gemerkt dat dit een goed, gezellig en heel informatief forum was en waar kan je nu meer leren dan
als je bij allemaal expert zit.
Na een aantal reactie geplaatst te hebben, kwam er een onderwerp langs van iemand die twee
Edelpapegaaien baby's had gehad, ze waren nog maar een paar dagen oud.
Ik zei gaande het bericht voor de gein dat het jammer was dat ik zover weg woonde, anders had
ik heel graag een mooi mannetje van je willen kopen.
Ann reageerde hierop van als de afstand geen probleem is dat ik best mocht komen kijken, maar
er bestond natuurlijk geen zekerheid dat er een mannetje bij zou zijn.

Na dit bericht heb ik contact gezocht met Ann en zins dien e-mailen we regelmatig en we zijn een
soort pen cq internet vrienden geworden.
We hebben heel leuk contact en ik heb inmiddels al aardig wat bijgeleerd van haar. Ze is een
hobbykweker en heeft verschillende soorten vogels zitten in hele mooie volières.
Je moet eens op haar website kijken, dan kan je ook de verdere groei van de twee edel dames
meekijken.
Ja, inderdaad, na een kleine vier weken bleken de twee edelpapegaaien die ze had zitten, bleken
2 dames te zijn, de rode veertjes kwamen al door.
Ik moet zeggen dat wij behoorlijk teleurgesteld waren, het hele gezin had gehoopt op een
Edelpapegaai van Ann.
Ann, was zelfs zo lief dat, als er een man tussen zou zitten, dat zij de edel bij ons thuis zou komen
afleveren, toch een slordige 200 km rijden.
Ik kan en mag zelf niet meer rijden door mijn handicap.
Maar goed, het werd dus geen Edelpapegaai van Ann, maar wat nu.

Ik ben begonnen met wat goed bekende winkels te mailen of deze mogelijk nog Edel baby's hadden,
maar overal kreeg ik helaas te horen.
Toen schot me te binnen dat ik een tijdje geleden lid was geworden van de papegaaibeurs op Facebook.
Ik kon natuurlijk ook daar een advertentie plaatsen, want daar zitten ook een hoop (hobby) kwekers op.
Dus ik dacht, ik probeer het gewoon, wie weet, ik heb een advertentie geplaatst of iemand iets voor ons had.
Wij zijn, als gezin, zijn op zoek naar een Edelpapegaai . . . . . . . . . . enz.
En binnen 2 uur reageerde Frank, van Franca papegaaien, dat hij wel een herplaatsing had van iemand,
maar dat hij op het moment geen jonge had, maar ik kon natuurlijk altijd wachten.
Maar ik (wij) vonden dat we al zo lang gewacht hadden (het waren maar 4 weken hoor Henrie, sommige
mensen wachten maanden) dus om nou weer zo lang te moeten wachten.
Maar hij had het ook over een "herplaatsing", ik dacht gelijk, dat mot ik niet een papegaaien die al tich
jaar oud is, ik vroeg nog wel aan Frank "Hoe oud is dat dier"
Direct daarop reageerde Frank met, hij is van mei dit jaar en het is een vogel van ons..
Even rekenen, ik ben niet zo helder met als die medicijnen, dat is deze papegaai dan zog maar een paar
maanden bij die baas, dat ik ook heel kort.

Om een lang verhaal heel kort te maken, we gaan morgen (zondag) ons mannelijk Edelpapegaai halen
en we zijn er echt onwijs blij mee.
Na de Facebook berichten met Frank, van Francapapegaaien, heb ik ook contact gemaakt met deze dame.
Je leert wat dames kennen is zo'n korte tijd, gelukkig is mijn vrouw niet jaloers !!
Maar mijn mailtje kwam niet op het goede tijdstip want deze dame, van 19 jaar, zat nog op school,
ik zou het die middag nog een keer proberen.
Die middag, nu 10 dagen geleden, hebben gemaild over haar situatie en waarom zijn haar Edelpapegaai,
genaamd Jack, weg wilde doen.
Na een heleboel e-mails was mij wel duidelijk dat het voor haar ernst was, ze was ernstig ziek geworden
in de tijd dat ze Jack in huis had en door deze ziekte kon ze niet meer voor Jack zorgen, maar het bleek
ook dat Jack haar niet meer wilde. Vraag me niet dit uit te leggen, maar het was echt zo.
We hebben een familie vergadering gehouden en besloten dat we Jack over zouden nemen en onze
uiterste best zouden doen om dit het laatste huis voor Jack te laten zijn, afhankelijk van leeftijden.

Dus morgen is de grote dag, ben ik zenuwachtig, ja vreselijk.
Jullie horen nog van mij.

Sorry dat dit verslag wat lang is, maar dat komt omdat ik nog een behoorlijk inhaalslag moest maken
met mijn verhaal.

Groetjes Henrie.

Mag ik u voorstellen aan Jack.