Tweet
De Kongo papegaai (Poicephalus gulielmi), ook bekend als de Jardine papegaai, is een middelgrote vooral groene papegaai endemisch in grote delen van Afrika.
Hij heeft drie ondersoorten. De omvang en de schaduw van het rode of oranje verenkleed op zijn kop, dijen, en de bocht van vleugels variëren, afhankelijk van de ondersoort. Ze zijn populair als huisdier, deels vanwege hun vermogen om spraak en te kopiëren geluiden na te bootsen. Vangen van wilde vogels voor de handel in huisdieren is een potentiële bedreiging voor de populatie in het wild, De bescherming door CITES (bijlage II) maken van de handel, import en export van alle in het wild gevangen papegaaien illegaal.
Omschrijving:
De Kongo papegaai wordt ongeveer 28 cm (11 inch) lang. Hij is meestal groen en heeft een korte zwarte vierkante staart. Zwarte veren op het hoofd, nek, rug en vleugels geven lichtere groene randen een geschulpte uitstraling. De onderkaak is donker grijs en de bovenkaak heeft een hoornkleurig basis en een donkergrijze punt. De irissen zijn rood-oranje, de oogringen zijn roze-grijs, en de poten zijn grijs-bruin. De hoeveelheid rood of oranje op het voorhoofd, de bocht van de vleugel, en dijen varieert in de drie ondersoorten. De volwassen mannelijke en vrouwelijke zijn identiek in uiterlijk. Bij jongeren ontbreekt rood op de kop en hebben een zwartachtige verenkleed boven de snavel. Jongeren missen ook rood op de vleugels en dijen, en ze hebben een blekere snavel en bruine irissen.
Taxonomie:
De eerste Kongo papegaai die wetenschappelijk werd geïdentificeerd was genaamd Congo Jack. De papegaai werd levend meegebracht vanuit Congo naar het Verenigd Koninkrijk door de zoon van Sir William Jardine op zijn terugkeer van een drie jaar durende cruise op de HMS Favoriet. Congo Jack werd tam, floot en schreeuwde, in plaats van praten. Sir William Jardine gaf de soort de binomiale naam Pionus gulielmi naar zijn zoon, William RN (Latijn: gulielmi betekent "William's"), en publiceerde de beschrijving in 1849.
Drie ondersoorten zijn nu erkend:
Poicephalus gulielmi, (Jardine 1849) P. g. gulielmi, (Jardine 1849) - oranje-rood op het voorhoofd, vleugels, en dijen. Endemisch in de Congo-rivier bekken. Deze ondersoort is ook ingevoerd om het eiland Puerto Rico.
P. g. fantiensis, Neumann 1908 - Het voorhoofd is oranje en er is oranje-rood of oranje op de vleugels, iets kleiner. Endemische van Liberia naar het zuiden van Ghana.
P. g. massaicus, Fischer & Reichenow 1884 - vergelijkbaar met P. gulielmi, behalve op het hoofd. Het oranje-rood is minder uitgebreid op het voorhoofd boven de snavel. Endemisch in de hooglanden (1800 tot 3500m) in het zuiden van Kenia en het noorden van Tanzania.
Gedrag:
Broeden:
De Kongo papegaaien nesten in de boom holten. De eieren zijn wit en het zijn er meestal drie of vier. Het vrouwtje broedt de eieren ongeveer 27 dagen en de jongen verlaten het nest ongeveer 80 dagen na het uitkomen.
Voeding:
Ze vliegen snel en maken luidruchtige gesprekken boven het kronendak in paren of kleine groepen tussen hun nachtelijke slaapplaatsen en visgronden. Ze voeden rustig in de bovenste kap van bomen, waar ze goed gecamoufleerd zijn.
Huisdieren:
De Kongo papegaai wordt een steeds populairder huisdier, als gevolg van verhoogde beschikbaarheid en een groeiende aanhang. Ze zijn bijzonder speels, intelligent en aanhankelijk. Sommigen spreken heel duidelijk, en andere vogels imiteren vakkundig. Hun grootte, temperament, en de stem maakt ze goede kandidaten voor flatbewoners, in vergelijking met grotere, luidere vogels.
Status:
De wilde Kongo papegaai bevolking in Afrika is moeilijk in te schatten, vanwege zijn enorme bereik. Zij zijn potentieel bedreigd door de vangst van wilde papegaaien voor de handel in huisdieren. Echter, die zijn vermeld op Bijlage II van de Verdrag inzake de Internationale Handel in Bedreigde Soorten (CITES), samen met bijna alle andere papegaaiensoorten. Dit maakt de handel, import en export van alle in het wild gevangen papegaaien illegaal.
Hij heeft drie ondersoorten. De omvang en de schaduw van het rode of oranje verenkleed op zijn kop, dijen, en de bocht van vleugels variëren, afhankelijk van de ondersoort. Ze zijn populair als huisdier, deels vanwege hun vermogen om spraak en te kopiëren geluiden na te bootsen. Vangen van wilde vogels voor de handel in huisdieren is een potentiële bedreiging voor de populatie in het wild, De bescherming door CITES (bijlage II) maken van de handel, import en export van alle in het wild gevangen papegaaien illegaal.
Omschrijving:
De Kongo papegaai wordt ongeveer 28 cm (11 inch) lang. Hij is meestal groen en heeft een korte zwarte vierkante staart. Zwarte veren op het hoofd, nek, rug en vleugels geven lichtere groene randen een geschulpte uitstraling. De onderkaak is donker grijs en de bovenkaak heeft een hoornkleurig basis en een donkergrijze punt. De irissen zijn rood-oranje, de oogringen zijn roze-grijs, en de poten zijn grijs-bruin. De hoeveelheid rood of oranje op het voorhoofd, de bocht van de vleugel, en dijen varieert in de drie ondersoorten. De volwassen mannelijke en vrouwelijke zijn identiek in uiterlijk. Bij jongeren ontbreekt rood op de kop en hebben een zwartachtige verenkleed boven de snavel. Jongeren missen ook rood op de vleugels en dijen, en ze hebben een blekere snavel en bruine irissen.
Taxonomie:
De eerste Kongo papegaai die wetenschappelijk werd geïdentificeerd was genaamd Congo Jack. De papegaai werd levend meegebracht vanuit Congo naar het Verenigd Koninkrijk door de zoon van Sir William Jardine op zijn terugkeer van een drie jaar durende cruise op de HMS Favoriet. Congo Jack werd tam, floot en schreeuwde, in plaats van praten. Sir William Jardine gaf de soort de binomiale naam Pionus gulielmi naar zijn zoon, William RN (Latijn: gulielmi betekent "William's"), en publiceerde de beschrijving in 1849.
Drie ondersoorten zijn nu erkend:
Poicephalus gulielmi, (Jardine 1849) P. g. gulielmi, (Jardine 1849) - oranje-rood op het voorhoofd, vleugels, en dijen. Endemisch in de Congo-rivier bekken. Deze ondersoort is ook ingevoerd om het eiland Puerto Rico.
P. g. fantiensis, Neumann 1908 - Het voorhoofd is oranje en er is oranje-rood of oranje op de vleugels, iets kleiner. Endemische van Liberia naar het zuiden van Ghana.
P. g. massaicus, Fischer & Reichenow 1884 - vergelijkbaar met P. gulielmi, behalve op het hoofd. Het oranje-rood is minder uitgebreid op het voorhoofd boven de snavel. Endemisch in de hooglanden (1800 tot 3500m) in het zuiden van Kenia en het noorden van Tanzania.
Gedrag:
Broeden:
De Kongo papegaaien nesten in de boom holten. De eieren zijn wit en het zijn er meestal drie of vier. Het vrouwtje broedt de eieren ongeveer 27 dagen en de jongen verlaten het nest ongeveer 80 dagen na het uitkomen.
Voeding:
Ze vliegen snel en maken luidruchtige gesprekken boven het kronendak in paren of kleine groepen tussen hun nachtelijke slaapplaatsen en visgronden. Ze voeden rustig in de bovenste kap van bomen, waar ze goed gecamoufleerd zijn.
Huisdieren:
De Kongo papegaai wordt een steeds populairder huisdier, als gevolg van verhoogde beschikbaarheid en een groeiende aanhang. Ze zijn bijzonder speels, intelligent en aanhankelijk. Sommigen spreken heel duidelijk, en andere vogels imiteren vakkundig. Hun grootte, temperament, en de stem maakt ze goede kandidaten voor flatbewoners, in vergelijking met grotere, luidere vogels.
Status:
De wilde Kongo papegaai bevolking in Afrika is moeilijk in te schatten, vanwege zijn enorme bereik. Zij zijn potentieel bedreigd door de vangst van wilde papegaaien voor de handel in huisdieren. Echter, die zijn vermeld op Bijlage II van de Verdrag inzake de Internationale Handel in Bedreigde Soorten (CITES), samen met bijna alle andere papegaaiensoorten. Dit maakt de handel, import en export van alle in het wild gevangen papegaaien illegaal.
