Hallo allemaal
ik ben hier vroeger ook al geweest maar vanwege drukte schoot het er allemaal bij ins :-)
Ik ben Loes (28), diergeneeskunde student (en loop nu toevallig stage op de afdeling vogels en bijzondere dieren van de uni en heb al wat grijsjes langs zien komen deze week) en ben de trotse eigenaar van een 30 jarig grijsje genaamd Costello.
Costello was een kado van mijn moeder aan mijn vader, voor mijn geboorte. Helaas had hij al snel besloten dat mijn moeder zijn partner werd en mijn vader werd geaccepteerd, maar daar hield het mee op.
Na mijn geboorte is hij langzaam op mij overgestapt (ik heb foto's van toen ik bijna 3 was en hij bij mij zit te spelen met lego en ik hem aaide). Mijn moeder werd toen ineens de vijand en als hij de kans kreeg dook hij op der af om der tot bloedens toe te bijten (hap uit der oor toen hij een keer een duikvlucht naar haar maakte als gevolg).
Omdat ik als kind natuurlijk niet bewust veel bezig met hem ben geweest en mijn ouders vrij weinig verstand haden van de opvoeding is Costello eigenlijk een beetje 'verwaarloost' geweest (hij kreeg natuurlijk gewoon zijn verzorging, knabbeldingen en aandacht, maar geen opvoeding of uitdaging). Toen ik naar de middelbare school ging ben ik me gaan bemoeien met zijn opvoeding.
We hadden dus een flinke achterstand, maar tegenwoordig is hij naar mij toe braaf en accepteert ook andere mensen tot op zekere hoogte. Hij gaat nu op commando op de hand en eraf, geeft kusjes en een poot. Kan iets 'vast' houden en 'los' laten en is enigzins te sturen in zijn slooptochten buiten de kooi :-p
Hij kan goed praten, maar alleen als hij zelf zin heeft.
Toen ik uit huis ging moest hij mee (mijn moeder is het meeste thuis en die combi was gewoon niet geslaagd).
Costello is een grijsje met een flinke dosis karakter. Hij vertikt het om woordjes na te zeggen (behalve als je weggaat of het opgeeft), is voor niets of niemand bang (alleen voor riet?) en is soms net een kleuter die na een NEE nog 1x even datgene doet wat niet mag en je dan uitdagend aankijkt. Maar dat maakt hem wel speciaal.
Hij heeft jaren samen geleefd met onze konijnen. Die kwamen bijna dagelijks binnen en hij was dol op ze. Oortjes beknabbelen, lief murmelen, kusjes geven etc. Ook herder Mexx werd geaccepteerd (Costello had hem onder de duim, Mexx ging altijd keurig aan de kant als hij erlangs wilde. Mexx is helaas overleden afgelopen herfst) en zelfs kat Molly (een pleegkitten dat is blijven hangen) gaat goed samen met hem.
Ook de pleegkittens en zelfs de laatste pleegpoes vond hij geen probleem, het lijkt hem eigenlijk niets te doen allemaal.
Helaas ben ik de laatste tijd gewoon extreem druk en ben ik veel van huis (co-schappen) en nu ben ik toch wel een beetje aan het zoeken naar een evt maatje (mits dat kan) en wat extra uitdaging voor hem in de kooi en als ik thuis ben in de vorm van een klimboom. Vandaar dat ik weer hier langskom om wat info te verzamelen.
Haha een heel verhaal dus :-p
Recente foto's (van het weekend gemaakt) van Costello (ook wel Stellie of Belle genoemd) met kat Molly:
ik ben hier vroeger ook al geweest maar vanwege drukte schoot het er allemaal bij ins :-)
Ik ben Loes (28), diergeneeskunde student (en loop nu toevallig stage op de afdeling vogels en bijzondere dieren van de uni en heb al wat grijsjes langs zien komen deze week) en ben de trotse eigenaar van een 30 jarig grijsje genaamd Costello.
Costello was een kado van mijn moeder aan mijn vader, voor mijn geboorte. Helaas had hij al snel besloten dat mijn moeder zijn partner werd en mijn vader werd geaccepteerd, maar daar hield het mee op.
Na mijn geboorte is hij langzaam op mij overgestapt (ik heb foto's van toen ik bijna 3 was en hij bij mij zit te spelen met lego en ik hem aaide). Mijn moeder werd toen ineens de vijand en als hij de kans kreeg dook hij op der af om der tot bloedens toe te bijten (hap uit der oor toen hij een keer een duikvlucht naar haar maakte als gevolg).
Omdat ik als kind natuurlijk niet bewust veel bezig met hem ben geweest en mijn ouders vrij weinig verstand haden van de opvoeding is Costello eigenlijk een beetje 'verwaarloost' geweest (hij kreeg natuurlijk gewoon zijn verzorging, knabbeldingen en aandacht, maar geen opvoeding of uitdaging). Toen ik naar de middelbare school ging ben ik me gaan bemoeien met zijn opvoeding.
We hadden dus een flinke achterstand, maar tegenwoordig is hij naar mij toe braaf en accepteert ook andere mensen tot op zekere hoogte. Hij gaat nu op commando op de hand en eraf, geeft kusjes en een poot. Kan iets 'vast' houden en 'los' laten en is enigzins te sturen in zijn slooptochten buiten de kooi :-p
Hij kan goed praten, maar alleen als hij zelf zin heeft.
Toen ik uit huis ging moest hij mee (mijn moeder is het meeste thuis en die combi was gewoon niet geslaagd).
Costello is een grijsje met een flinke dosis karakter. Hij vertikt het om woordjes na te zeggen (behalve als je weggaat of het opgeeft), is voor niets of niemand bang (alleen voor riet?) en is soms net een kleuter die na een NEE nog 1x even datgene doet wat niet mag en je dan uitdagend aankijkt. Maar dat maakt hem wel speciaal.
Hij heeft jaren samen geleefd met onze konijnen. Die kwamen bijna dagelijks binnen en hij was dol op ze. Oortjes beknabbelen, lief murmelen, kusjes geven etc. Ook herder Mexx werd geaccepteerd (Costello had hem onder de duim, Mexx ging altijd keurig aan de kant als hij erlangs wilde. Mexx is helaas overleden afgelopen herfst) en zelfs kat Molly (een pleegkitten dat is blijven hangen) gaat goed samen met hem.
Ook de pleegkittens en zelfs de laatste pleegpoes vond hij geen probleem, het lijkt hem eigenlijk niets te doen allemaal.
Helaas ben ik de laatste tijd gewoon extreem druk en ben ik veel van huis (co-schappen) en nu ben ik toch wel een beetje aan het zoeken naar een evt maatje (mits dat kan) en wat extra uitdaging voor hem in de kooi en als ik thuis ben in de vorm van een klimboom. Vandaar dat ik weer hier langskom om wat info te verzamelen.
Haha een heel verhaal dus :-p
Recente foto's (van het weekend gemaakt) van Costello (ook wel Stellie of Belle genoemd) met kat Molly:
Comment