Tweet
Hi, mijn naam is Lilith en ik wil jullie graag ook voorstellen aan PJ, de Agapornis Roseicolli.
Ik ben als "kuiken" opgegroeid tussen de kanaries, kwartels, agapornissen en duiven, mijn vader had een hobby en als kind zat ik daar middenin. Tentoonstellingen, kanarieverenigings feestjes, maar ook de kweek en vooral het leren hanteren van de aga's. De aga's hadden een grote binnen-buiten volière, zodra de jongen uitvlogen werden ze door ons opgevangen en binnengehaald. Mijn taak was het vertrouwen winnen, de grondslag van het handtam krijgen. Daarna werden ze natuurlijk verkocht.
Zelf heb ik pas toen ik het nest verliet een eigen aga meegenomen van thuis, Beamer was zijn naam. Aan Beamer heb ik mooie herinneringen, maar ook een hoop geleerd! Nu zijn we bijna 13 jaar verder, Beamer is niet meer.
Dan besluit je dat afscheid sneu is en je dat niet graag nog ns wilt meemaken.. Koeltjes zei ik steeds leuk, maar niks meer voor mij.. Ondertussen had ik m'n vakantie maatje Otto de grijze roodstaart, die verzorgde ik terwijl z'n vrouwtje op vakantie was.
Nu kwam ik n aantal weekjes geleden bij n vriendin met aga's, een jong koppel had n nestje en er werd gevreesd dat moeder nalatig was. Dit bleek ook het geval en het nest werd niet tot amper gevoed. 1 aga overleed, de anderen werden weg gehaald en zijn sindsdien op handopfok. Nou was dit noodzaak, en gelukkig doet handopfok het ook super, ik ben er niet zo'n voorstander van mits het niet anders kan.
Oke oké dus, dan heb je n Aagje in je hand, je voed het, het groeit.. Ik ben n vrouw en ik ben verliefd! Ik heb eentje mee naar huis genomen, PJ is nu 5 weken en 5 dagen oud en is nu 2 weken hier in huis. De pap gaat goed, hij is mooi op gewicht (ik ga er vanuit dat het n man is gezien de nestverdeling, maar zeker weten doe ik dit niet!!) hij is begonnen aan het zelfstandig eten en het vliegen wordt geoefend. Ondanks dat ik t beter vind dat moedervogel dit doet, kan ik er niet omheen dat dit n ongelooflijk dankbare bezigheid is, en al kost het wat extra tijd/ moeite (noem t wat je wilt) je krijgt er wel degelijk wat voor terug.
Groet, PJ en ik
Ik ben als "kuiken" opgegroeid tussen de kanaries, kwartels, agapornissen en duiven, mijn vader had een hobby en als kind zat ik daar middenin. Tentoonstellingen, kanarieverenigings feestjes, maar ook de kweek en vooral het leren hanteren van de aga's. De aga's hadden een grote binnen-buiten volière, zodra de jongen uitvlogen werden ze door ons opgevangen en binnengehaald. Mijn taak was het vertrouwen winnen, de grondslag van het handtam krijgen. Daarna werden ze natuurlijk verkocht.
Zelf heb ik pas toen ik het nest verliet een eigen aga meegenomen van thuis, Beamer was zijn naam. Aan Beamer heb ik mooie herinneringen, maar ook een hoop geleerd! Nu zijn we bijna 13 jaar verder, Beamer is niet meer.
Dan besluit je dat afscheid sneu is en je dat niet graag nog ns wilt meemaken.. Koeltjes zei ik steeds leuk, maar niks meer voor mij.. Ondertussen had ik m'n vakantie maatje Otto de grijze roodstaart, die verzorgde ik terwijl z'n vrouwtje op vakantie was.
Nu kwam ik n aantal weekjes geleden bij n vriendin met aga's, een jong koppel had n nestje en er werd gevreesd dat moeder nalatig was. Dit bleek ook het geval en het nest werd niet tot amper gevoed. 1 aga overleed, de anderen werden weg gehaald en zijn sindsdien op handopfok. Nou was dit noodzaak, en gelukkig doet handopfok het ook super, ik ben er niet zo'n voorstander van mits het niet anders kan.
Oke oké dus, dan heb je n Aagje in je hand, je voed het, het groeit.. Ik ben n vrouw en ik ben verliefd! Ik heb eentje mee naar huis genomen, PJ is nu 5 weken en 5 dagen oud en is nu 2 weken hier in huis. De pap gaat goed, hij is mooi op gewicht (ik ga er vanuit dat het n man is gezien de nestverdeling, maar zeker weten doe ik dit niet!!) hij is begonnen aan het zelfstandig eten en het vliegen wordt geoefend. Ondanks dat ik t beter vind dat moedervogel dit doet, kan ik er niet omheen dat dit n ongelooflijk dankbare bezigheid is, en al kost het wat extra tijd/ moeite (noem t wat je wilt) je krijgt er wel degelijk wat voor terug.
Groet, PJ en ik
Comment