Tweet
Hoi!
Eerlijk gezegd heb ik me hier aangemeld omdat ik met een brandende vraag zit. Ik zal deze strakjes gaan stellen in een daarvoor bedoelde topic.
Ik ben Suzan 34 jaar.
Ik woon samen met mijn Hond Max (schapendoes), adoptiehondje Fien, 3 katjes Kwiebus, Doerak en Frits, kippen Ria en Gerda en gevonden konijntje, en natuurlijk mijn aga's roseicollis Billy en Dolly.
27 Maart kwam mijn lieve stoere kater thuis met een heeel klein vogeltje. Het vogeltje had geen veertjes, alleen maar een paar donsveertjes die groen waren. Ik heb Frits afgeleid en zo dit kleintje uit zijn bekje gered.
Het kleintje leefde nog. Toen was het zaak om zo snel mogelijk op zoek te gaan naar het ras van dit vogeltje. Ik wist dat ik richting parkieten of papagaaien moest gaan zoeken. Ik vond hem direct op een agapornis lijken. Toen direct uit gaan zoeken wat voor een zorg zo'n kleintje nodig heeft.
Als een gek op de fiets gesprongen met het vogeltje in een speciaal aangetrokken iets te grote BH. Pap gehaald, dit vond hij heerlijk. In een speciaal kooitje op bed, met een lekker kruikje. 's Nachts de wekker om de kruik opnieuw te vullen en eventueel weer pap te geven. 's Nachts verzon ik de naam voor hem. Het werd Billy!
Billy ging zich steeds meer aan mij hechten. Hij at zijn pap goed. En al snel kan hij in zijn nieuw aangeschafte grote kooi met onderin met theedoeken en kruik een nestje. Ineens springt hij door zijn kooi en roept zijn naam wanneer hij pap wil. Wel een fijne vooruitgang, want wat kon hij gillen wanneer hij honger had. Billy is een echte kroel. Hij kroelt zo hard met ons. Het is genieten.
Sinds 2 maanden hebben we een veel grotere papagaaienkooi (ze zijn verwent) en hebben we besloten om voor Billy een vrouwtje aan te schaffen, want dit word overal, op iedere papagaaiensite aangeraden. En wij denken altijd in het belang van een diertje. Daar is Dolly. Een zeer schuw en bang vogeltje. Dit gaat al iets beter. Maar ze laat zich niet pakken. Onderling gaat het na wat boosheid in het begin nu goed. Ze knuffelen sinds 3 weken met elkaar.
Sinds vorige week ben ik erg verdrietig. Billy is ineens veranderd. M'n kleinste allerliefste maatje bijt! En bijt heeel hard. Hij laat zich niet meer pakken, wil niet meer kroelen. Billy is veranderd van een zeer lief lollig vogeltje in een duivel.
Iedereen adviseert mij om Dolly weer weg te doen. Ik heb nog nooit een dier weggedaan, is tegen mijn principes. Maar ik ben echt mijn liefste kwijt geraakt.
Ik ben zo benieuwd naar jullie ervaringen en tips.
Oeps, ben ik alsnog mijn probleem in de verkeerde topic aan het bespreken.
In ieder geval heb ik me wel uitgebreid voorgesteld ;-)
Groetjes, Suzan
Eerlijk gezegd heb ik me hier aangemeld omdat ik met een brandende vraag zit. Ik zal deze strakjes gaan stellen in een daarvoor bedoelde topic.
Ik ben Suzan 34 jaar.
Ik woon samen met mijn Hond Max (schapendoes), adoptiehondje Fien, 3 katjes Kwiebus, Doerak en Frits, kippen Ria en Gerda en gevonden konijntje, en natuurlijk mijn aga's roseicollis Billy en Dolly.
27 Maart kwam mijn lieve stoere kater thuis met een heeel klein vogeltje. Het vogeltje had geen veertjes, alleen maar een paar donsveertjes die groen waren. Ik heb Frits afgeleid en zo dit kleintje uit zijn bekje gered.
Het kleintje leefde nog. Toen was het zaak om zo snel mogelijk op zoek te gaan naar het ras van dit vogeltje. Ik wist dat ik richting parkieten of papagaaien moest gaan zoeken. Ik vond hem direct op een agapornis lijken. Toen direct uit gaan zoeken wat voor een zorg zo'n kleintje nodig heeft.
Als een gek op de fiets gesprongen met het vogeltje in een speciaal aangetrokken iets te grote BH. Pap gehaald, dit vond hij heerlijk. In een speciaal kooitje op bed, met een lekker kruikje. 's Nachts de wekker om de kruik opnieuw te vullen en eventueel weer pap te geven. 's Nachts verzon ik de naam voor hem. Het werd Billy!
Billy ging zich steeds meer aan mij hechten. Hij at zijn pap goed. En al snel kan hij in zijn nieuw aangeschafte grote kooi met onderin met theedoeken en kruik een nestje. Ineens springt hij door zijn kooi en roept zijn naam wanneer hij pap wil. Wel een fijne vooruitgang, want wat kon hij gillen wanneer hij honger had. Billy is een echte kroel. Hij kroelt zo hard met ons. Het is genieten.
Sinds 2 maanden hebben we een veel grotere papagaaienkooi (ze zijn verwent) en hebben we besloten om voor Billy een vrouwtje aan te schaffen, want dit word overal, op iedere papagaaiensite aangeraden. En wij denken altijd in het belang van een diertje. Daar is Dolly. Een zeer schuw en bang vogeltje. Dit gaat al iets beter. Maar ze laat zich niet pakken. Onderling gaat het na wat boosheid in het begin nu goed. Ze knuffelen sinds 3 weken met elkaar.
Sinds vorige week ben ik erg verdrietig. Billy is ineens veranderd. M'n kleinste allerliefste maatje bijt! En bijt heeel hard. Hij laat zich niet meer pakken, wil niet meer kroelen. Billy is veranderd van een zeer lief lollig vogeltje in een duivel.
Iedereen adviseert mij om Dolly weer weg te doen. Ik heb nog nooit een dier weggedaan, is tegen mijn principes. Maar ik ben echt mijn liefste kwijt geraakt.
Ik ben zo benieuwd naar jullie ervaringen en tips.
Oeps, ben ik alsnog mijn probleem in de verkeerde topic aan het bespreken.
In ieder geval heb ik me wel uitgebreid voorgesteld ;-)
Groetjes, Suzan
Comment