Tweet
Sinds december 2010 hebben we een vriend in huis. Dit is het verhaal:
De avond voor onze vriend Bobi ons ontmoette, vroeg ik aan mijn moeder of ik een parkiet mag. De volgende dag komt mijn vader dus met een parkiet naar huis. Ik werd echt heel blij, maar ik zag meteen dat er helemaal geen eten zat in zijn eetbak, geen water in de waterbak en het kooi was echt niet om aan te zien. Allereerst gaven we hem wat appels, hij begon meteen te eten. Onze vriend had wel heel veel honger. Dat kon je meteen zien, hij at alsof hij helemaal verhongerd was. Ik vroeg aan me vader hoe hij er aan kwam en hij zei dat hij werd achtergelaten in een theehuis. Ik raakte echt in schok, dat iemand gewoon een parkiet achterlaat in een theehuis. Echt niet te geloven.
De volgende dag gingen we meteen naar een dierenwinkel en kochten we wat parkietzaadjes. Vervolgens maakte ik en mijn moeder de kooi schoon, zette wat water in de waterbak en deed de parkietzaadjes in de eetbak. Omdat we hem niet wilden laten schrikken, deden we de deur open en hij vloog enthousiast naar onze vitrinekast. Ik bekeek hem even van dichtbij en ik zag niets raars. Hij heeft een goede conditie, dat zagen we al meteen. Paar weken later kwam er visite naar onze huis (vrienden van m'n vader) en zag onze parkiet. Hij zei dat ze een grote en schone kooi hebben die ze niet gebruiken, dus die kregen we een paar dagen later van die man. Hij had echter wel geluk, want zijn oude kooi was wel echt hèèl klein. Nu heeft hij een redelijk grote kooi. Hij had het wel minder naar zijn zin omdat zijn kooi niet 'spannend' genoeg was. Dus daarom kochten we (paar dagen eerder) wat houten ladders en 4 nieuwe speeltjes voor onze vriend. De eerste paar uur was hij doodstil; hij moest wennen aan zijn speeltjes. Maar nu speelt hij volop ermee! Ook zit hij de laatste tijd heel veel met ons te praten. Als wij iets zeggen, zegt hij wat terug (niet in mensentaal natuurlijk).
Wij hebben ook een 'jammere' kant. Namelijk: Hij bijt heel vaak en komt niet in de buurt van mensen. Omdat ik echt dol ben op parkieten, wil ik ze ook meestal aaien en via de hand eten geven. Maar als ik dat probeer, bijt hij echt heel hard. Dus mijn vraag is: Hoe maak ik onze vriend tam?
En om het wat makkelijker te maken voor jullie heb ik hier even allerlei info verzameld:
Soort: Agapornis
Leeftijd: Onbekend
Geslacht: Man (Denken wij)
Foto: http://bit.ly/eOtnb3 // Je ziet meteen al dat hij een beetje bang is en naar achteruit gaat.
Groet.
Caner
De avond voor onze vriend Bobi ons ontmoette, vroeg ik aan mijn moeder of ik een parkiet mag. De volgende dag komt mijn vader dus met een parkiet naar huis. Ik werd echt heel blij, maar ik zag meteen dat er helemaal geen eten zat in zijn eetbak, geen water in de waterbak en het kooi was echt niet om aan te zien. Allereerst gaven we hem wat appels, hij begon meteen te eten. Onze vriend had wel heel veel honger. Dat kon je meteen zien, hij at alsof hij helemaal verhongerd was. Ik vroeg aan me vader hoe hij er aan kwam en hij zei dat hij werd achtergelaten in een theehuis. Ik raakte echt in schok, dat iemand gewoon een parkiet achterlaat in een theehuis. Echt niet te geloven.
De volgende dag gingen we meteen naar een dierenwinkel en kochten we wat parkietzaadjes. Vervolgens maakte ik en mijn moeder de kooi schoon, zette wat water in de waterbak en deed de parkietzaadjes in de eetbak. Omdat we hem niet wilden laten schrikken, deden we de deur open en hij vloog enthousiast naar onze vitrinekast. Ik bekeek hem even van dichtbij en ik zag niets raars. Hij heeft een goede conditie, dat zagen we al meteen. Paar weken later kwam er visite naar onze huis (vrienden van m'n vader) en zag onze parkiet. Hij zei dat ze een grote en schone kooi hebben die ze niet gebruiken, dus die kregen we een paar dagen later van die man. Hij had echter wel geluk, want zijn oude kooi was wel echt hèèl klein. Nu heeft hij een redelijk grote kooi. Hij had het wel minder naar zijn zin omdat zijn kooi niet 'spannend' genoeg was. Dus daarom kochten we (paar dagen eerder) wat houten ladders en 4 nieuwe speeltjes voor onze vriend. De eerste paar uur was hij doodstil; hij moest wennen aan zijn speeltjes. Maar nu speelt hij volop ermee! Ook zit hij de laatste tijd heel veel met ons te praten. Als wij iets zeggen, zegt hij wat terug (niet in mensentaal natuurlijk).
Wij hebben ook een 'jammere' kant. Namelijk: Hij bijt heel vaak en komt niet in de buurt van mensen. Omdat ik echt dol ben op parkieten, wil ik ze ook meestal aaien en via de hand eten geven. Maar als ik dat probeer, bijt hij echt heel hard. Dus mijn vraag is: Hoe maak ik onze vriend tam?
En om het wat makkelijker te maken voor jullie heb ik hier even allerlei info verzameld:
Soort: Agapornis
Leeftijd: Onbekend
Geslacht: Man (Denken wij)
Foto: http://bit.ly/eOtnb3 // Je ziet meteen al dat hij een beetje bang is en naar achteruit gaat.
Groet.
Caner
Comment