Karel zit 's morgens eigenlijk nooit in zijn kooi. Hij vindt het heerlijk om de broodkruimels van je bord af te eten, het brood van de korst te ontdoen en om op de rand van mijn theemok te zitten en met het lepeltje te spelen (thee mag hij niet hebben..)
X
-
Hoe hij zo tam is geworden?
dat is niet zo'n heel leuk verhaal.....Karel is in het nest vreselijk gebeten door zijn ouders. Zijn hele achterhoofd en een stuk van zijn nek was helemaal kapot gebeten. Zijn hoofd was tot op het bot toegetakeld.
De kans dat Karel het zou overleven was heel erg klein. Hij was toen een week of 3 oud.
Wij hadden op dat moment de couveuse in de kamer staan ivm jonge bonte boeren en daar heb ik hem bij ingezet ( in een vervoersboxje voor een hamster). Karel moest nog met de hand gevoerd worden, en zijn wonden moesten een aantal keren per dag verzorgd worden. Hij heeft het overleefd. Door het littekenweefsel in zijn nek en op zijn hoofd heeft hij eigenlijk altijd last van ruipuntjes op die plekken, maar het is een super lieve forpus geworden en gebleven..
Echt een maatje...
Gr,
Miranda
Comment
Comment