Tweet
Wij hebben al een aantal jaren een koppeltje Forpussen, welke altijd samen zijn geweest.
Hoewel ze regelmatig elkaar in de "haren" vlogen, waren ze altijd erg gek met elkaar en niet bij elkaar weg te slaan.
Helaas is vannacht het popje onverwachts overleden en is het droevige mannetje achter gebleven. En juist hij was erg aan haar gehecht. Als er iets met haar was, dan schoot hij altijd te hulp. Zij is misschien altijd een wat zwakker vogeltje geweest, miste een paar teentjes en had eigenlijk altijd last van lumps. Maar ze was een vrolijk en levendig vogeltje, waar we altijd met veel plezier van hebben genoten.
Ze kon niet zo goed vliegen en als ze weer eens na een noodlanding achter een kastje of de bank verdween, dan was hij er als de kippen bij en probeerde haar luid roepend de goede kant op te krijgen.
Gisteren avond begon hij met voor ons nieuwe geluidjes te roepen en onze aandacht te trekken. Toen we bij de kooi kwamen, zat zij daar in het tentje en het ging duidelijk niet goed met haar. Weer een voorbeeld van hoe hij haar verzorgde en beschermde. Helaas was het deze keer een slechte voorboden en vanmorgen was ze overleden...
Erg zielig natuurlijk. Wij zijn erg bedroefd, maar voor het mannetje is het helemaal sneu. Hij zit er af en toe stilletjes bij, maar eet gelukkig goed en begint soms voorzichtig weer geluidjes naar ons te maken.
Toch zouden we er weer graag een popje bij zetten, maar omdat we weten dat ze ook nogal heftig naar elkaar kunnen zijn, zouden we graag weten hoe we dat het beste aanpakken.
En kunnen we het beste een wat jongere of juist een iets ouder popje erbij zetten? Hij is nu een jaar of 3.
Graag advies hoe we hem weer nieuwe gezeldschap kunnen geven, maar zo min mogelijk risico lopen, dat het mis gaat tussen hem en het nieuwe Forpusje....
Hoewel ze regelmatig elkaar in de "haren" vlogen, waren ze altijd erg gek met elkaar en niet bij elkaar weg te slaan.
Helaas is vannacht het popje onverwachts overleden en is het droevige mannetje achter gebleven. En juist hij was erg aan haar gehecht. Als er iets met haar was, dan schoot hij altijd te hulp. Zij is misschien altijd een wat zwakker vogeltje geweest, miste een paar teentjes en had eigenlijk altijd last van lumps. Maar ze was een vrolijk en levendig vogeltje, waar we altijd met veel plezier van hebben genoten.
Ze kon niet zo goed vliegen en als ze weer eens na een noodlanding achter een kastje of de bank verdween, dan was hij er als de kippen bij en probeerde haar luid roepend de goede kant op te krijgen.
Gisteren avond begon hij met voor ons nieuwe geluidjes te roepen en onze aandacht te trekken. Toen we bij de kooi kwamen, zat zij daar in het tentje en het ging duidelijk niet goed met haar. Weer een voorbeeld van hoe hij haar verzorgde en beschermde. Helaas was het deze keer een slechte voorboden en vanmorgen was ze overleden...
Erg zielig natuurlijk. Wij zijn erg bedroefd, maar voor het mannetje is het helemaal sneu. Hij zit er af en toe stilletjes bij, maar eet gelukkig goed en begint soms voorzichtig weer geluidjes naar ons te maken.
Toch zouden we er weer graag een popje bij zetten, maar omdat we weten dat ze ook nogal heftig naar elkaar kunnen zijn, zouden we graag weten hoe we dat het beste aanpakken.
En kunnen we het beste een wat jongere of juist een iets ouder popje erbij zetten? Hij is nu een jaar of 3.
Graag advies hoe we hem weer nieuwe gezeldschap kunnen geven, maar zo min mogelijk risico lopen, dat het mis gaat tussen hem en het nieuwe Forpusje....
Comment