Bang voor Papegaai.

[KikiKarlijn1991]

Hallo,

Ik heb een papegaai van nu twee en half jaar.
Ik ben een tijdje ernstig ziek geweest waardoor ik voor een tijd niet meer zelf voor
Kiki kon zorgen.
Hij is toen naar mijn vader gegaan.

Nu ik weer hersteld ben heb ik Kiki weer terug maar hij is echt heel erg veranderd.
Hij was een hele lieve tamme vogel, maar hij heeft me een tijdje terug flink gepakt waardoor ik een beetje bang voor hem ben geworden.

Nu blijkt dat mijn vader Kiki er nooit uit haalden en er een doek overheen gooide om hem stil te krijgen.

Hij maakt nu veel lawaai en ik durf hem niet meer uit zijn hok te halen.
Ook als mijn huisgenoot thuis is krijg ik Kiki niet stil. Als mijn huisgenoot niet thuis is is hij al een heel stuk rustiger. Waar kan dit aan liggen?

Hoe kan ik ervoor zorgen dat hij weer gewoon uit zijn hok kan en dat hij misschien een beetje rustiger wordt?

Ik hoop dat iemand een goed advies voor mij heeft.

Alvast bedankt,

Karlijn en Kiki.

[Viv]

wat vervelend,

Ik weet niet alles hoor, wellicht kunnen anderen je beter advies geven dan ik maar wat ik wel heel stellig durf te zeggen is dat wanneer je een beetje bang bent ( ik heb ook respect voor de snavel zeg maar) om dat dan in ieder geval zeker niet aan je vogel te laten zien of laten merken. ze hebben dan vrijwel meteen in de gaten dat ze de baas kunnen spelen en doen waar ze zelf zin in hebben. Mijn edelpop is echt een hele tijd erg dominant en bijterig geweest en heb echt de stukken uit mijn vingers gehad. Automatisch reageer je daarna een stuk oplettender en schrikachtiger want niemand wil zijn vingertje kwijt. doordat zij dat aan mij merkte werdt het van kwaad tot erger en bepaalde fien wanneer en wat er gebeurde. Ik heb hier de tip gehad om de rug van je hand aan te bieden om op te stappen met gebalde vuist en gebogen pols. zo komt je huid zo strak op je rug van de hand dat zij niet kan bijten je je hand dus niet hoeft terg te trekken zonder pijn. Ineens heeft het geen resultaat meer voor de vogel om te bijten want het wordt meer geknabbel en leert zij dat bijten geen zin heeft en wordt je zelf minder bang. Bij mij werkte het in ieder geval super en zij bijt zelden meer.
Hoop dat je hier in ieder geval iets mee kan.
Succes!

[Guusvogel]

Elke keer als hij eerst al luid waarschuwt met stemverheffing hard "nee" roepen. Haalt hij gemeen uit met z'n snavel direct een gedoseerde tik op de snavel geven met stemverheffing en laten merken dat je het niet pikt van hem. In z'n kooi of op je arm, het maakt niet uit waar. Optreden. Een tijdje een echte strijd om wie de baas is! Heropvoeding of socialiseren noem het hoe je wilt. Ze hebben een gemene snavel en dat vergt optreden. Wat helpt is een puntje (1 1/5 mm meer niet!) van de punt knippen en hem daarmee richting jou voorlopig in deze strijdfase een botte snavel te geven.

Toen 4 jarige Guus hier net was deelde hij ook de lakens uit (dacht hij te kunnen) al of niet door stress/angst/verdediging en na het wieken stak dat weer de kop op. M'n vrouw is bang voor hem, maar ik niet. Gevolg hij is goed aaibaar, vraagt om te krabbelen, wil bij me zijn, zit met de kop tegen m'n wang aan en haalt nootjes en stukjes kaas uiterst voorzichtig tussen m'n lippen vandaan. Het is een vrijkous, maar waarschuwt heel soms nog als ik hem opneem. Op dat moment is een overtuigend nee al voldoende en duwt hij z'n kop direct tegen me aan en wil hij dat ik krabbel. Eigenlijk geeft hij zich dan over ipv dominant te zijn.

Kan je niet optreden vergeet het dan maar. M'n vrouw begint er niet eens aan, maar zou het nu wel makkelijk kunnen.
De gedoseerde tik op z'n gevoelige snavel die ik noemde zal hier misschien stof doen opwaaien, maar net als bij een hond die overtuigend in z'n nekvel moet worden gegrepen helpt dit hier perfect. Misschien zijn er betere methoden, maar dat weet ik niet. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden en het is van belang dat jij plezier hebt van een tamme lieve gaai ipv bang te zijn voor een asbak. Jij moet overtuigend de baas durven/willen met deze tijdelijk geworden valse gaai. Zo niet een baas zoeken die hem aankan. Ik zou niet weten wat je er anders mee zou moeten, want hij zit zo dan de hele dag in z'n hok. Dat kan je hem niet aandoen! Veeeel erger dan een gevoelige tik op z'n snavel!!

Groetjes van Guus! Zonder trauma en in de pikorde onder mij. Ik ben dol op die halve zool.

<img src="">

[bertbetina]

dag
wat je zegt kan ik me wel in vinden hoor en ook ik weet dat het stof doet opwaaien. Ik heb een aantal honden opgevoed en heropgevoed die niet bepaald de makkelijkste jongens waren. Polly is nu 10 maand en ik heb heel lang genegeerd dat ze mee heel hard en steeds een beetje harder beet. Ik was het eigenlijk wel een beetje zat dat ze dat soms deed. Naar een paar keer goed optreden met zoals je zo het zo goed zegt duidelijke taal wie de baas is doet ze het niet meer. Nu hoef ik alleen de vinger op te steken en een nee te zeggen en ook hier gaat haar kopje naar beneden van geef me dan maar een kriebel. SToch wordt dit overal in alle info die ik heb gelezen af geraden en ook de boeken die ik heb gelezen. maar sorry hier werkt het goed. Polly is een echt schatje en een lieve kroelkip dus volgens mij is ze er niet slecht aan toe hahaha.
Ik neem haar de hele dag door de tuin en in huis mee dus het is er echt beter van geworden. Ook de eenkennigheid naar anderen. Ik zet haar bij iemand op de arm en als ze wil bijten zeg ik nee met de vinger omhoog en het werkt. Vreemden kunnen haar niet echt aaien maar dat vind ik geen probleem. Als ze maar gewoon blijft zitten en ze neemt zelfs netjes de zonnepitten aan en doet High five. Leuk hoor.

Mischien heb je er iets aan.

gr betina

[marpia]

Waarom wordt hier op het forum geadviseerd tikken uit te delen aan een gaai die bijt? Sorry hoor, maar ik vind dit niet kunnen. Ik heb al zestig jaar papegaaien (ook tamme) en heb nog nooit een tik gegeven. Ieder vogel bijt af en toe als iets ze niet bevalt, maar dan ga je toch niet slaan?

[Wilmaaa]

Hoi Karlijn,

ik lees net je berichtje en dat brengt mij terug in de tijd. Ik heb niet de illusie dat ik de wijsheid in pacht heb maar wellicht dat het delen van mijn ervaring je iets verder brengt;-)
Wij (Ben en ik) hebben onze Marco alias soepkip al een hele poos. Maar ik had vooral de eerste jaren vooral angst voor deze vogel. ik was zelf allleen gras- of valkparkieten gewend en die hebben een iets kleinere snavel hihi
Daarnaast had marco al meteen een hele goede band met mijn Ben ;-) Echt twee handen op 1 buik.
Dit heb ik jaren lang zo gelaten, vond marco ok als ik maar niet veel met hem hoefde, en dat hoefde ook niet dat deed Ben allemaal.
tot het moment dat ie medicijnen moest hebben en ik hem moest pakken enz. enz.
Dat vond ik super spannend en Marco ook ;-)

Dat is eigenlijk de start geweest voor een nieuwe kennismaking, en misschien vergelijkbaar met jou en kiki ;-)
Ik ben begonnen met meer met hem praten, en bekijken; het is verbazend om te zien wat je allemaal kan zien aan lichaamstaal aan een vogel als je hiervoor de tijd neemt;-)
En met de tijd, zijn Marco en ik ook maatjes;-) en allebei blij;-) marco heeft echt moeten leren en ervaren dat ik ook ok was. En ik op mijn beurt dat deze vogel mij ook met argens ogen aankeek en zich afvroeg of ik wel te vertrouwen was.
Ik zou als ik jou was helemaal met een schone lij beginnen.
Vandaag is de dag van de kennismaking
En morgen weer een klein beetje verder
Laat hem eerst vertrouwd met je worden, jij moet voorspelbaar zijn, lief tegen hem praten en opnieuw kennis maken met elkaar.
Kiki moet opnieuw leren vertrouwen, en weer leren ervaren hoe het is om bij je te zijn.
Ik heb voorheen ook een flinke knauw gekregen en was ook erg angstig. Maar door gewoon (klinkt zo gemakkelijk) vanaf het begin te beginnen kom je zoveel verder;-)
En niet te veel tegelijk....

een papegaai is kwetsbaar, ik kan me ook niet voorstellen dat je op enig moment geweld gebruikt; ookal is het maar een tik. De verhouding is ver te zoeken. Daarnaast vraag ik me af wat de meerwaarde is om als mens te domineren en de gaai op basis van angst te laten reageren? iets anders als reactie op geweld kan ik niet bedenken.

karlijn, zie het vooral zo; jij bent niet vergeten wat voor band jullie samen ooit hadden. Echter kiki is een helaas een hele lange tijd gewend dat het heeeel anders eraan toe ging. En dat is iets wat jullie gezamelijk anders gaan ervaren maar dat zal zeker zijn tijd nodig hebben, voor zowel jou als je gaai.Babystapjes zetten een dag die leuk is geweest met z'n tweeen is een dag gewonnen en een prettige ervaring voor jullie allebei !!

T is al met al een heel verhaal geworden, maar een gaai die hapt is, mijns inziens zelf bang, er gebeurt iets wat te snel of eng is, respecteer dat en ga een stappie terug. Geduld,geduld en geduld heeft mij en onze Soepkip ;-) gebracht tot waar we nu zijn. Marco kan prima overweg met mij en Ben; ok als hij/zij kan kiezen heeft ie voorkeur hihi maar die heb ik ook

Veel suc6 en geduld en laat weten hoe het gaat ;-)