Tweet
Consequent zijn of een stapje terug?
Hoihoi,
Sinds een kleine twee maanden ben ik in het gezelschap van Japie, een Rose-kaketoe van naar mij verteld is drie jaar.
Laatst had ik een klein issue met haar waarvan ik niet weet hoe ik daarin handelen moest. Graag uw advies hierin.
Japie is een allemansvriend en luistert in de regel erg goed. Ze is een echte vrijkous, daagt graag een beetje uit en zit graag bij de mensen op schouder, knie of stoelleuning.
Japie heeft een mooie kooi die VOL met takken van ruim een meter lang is, die vanaf de bodem van de kooi tot ver boven de plafondspijlen uitsteekt en die ze grondig kaal plukt.
Sinds kort heeft Japie ook een grote schommel die ik voor haar in elkaar heb geflanst (als onderdeel van een soortement van samengestelde javaboom).
Japie is per etmaal zeker 12 tot 24 uur uit haar kooi. Enkel wanneer ik langer dan een uur of twee van huis ben of wanneer ik een raam openzet, vraag ik Japie haar kooi in te gaan(of ook wel haar huisje genoemd).
Dit doe ik dan via de volgende mantra: "Japie, ik zet je even in je huisje, dan kan ik de ramen even open doen". Deze manier van doen werkt perfect. Japie gaat zonder commentaar van mijn hand haar kooi in.
Ik leef in een soortement van studio.
Japie mag van mij in en op haar kooi zitten, op de schommel en op de stoelen plus de tafel die aan de kooizijde van de studio staan.
Japie mag beslist niet van mij op de kasten zitten. Ik weet het, de kasten zijn zó lekker hoog en dus ook veilig; echter onder het mom van uitwerpselen-beheersing en het stellen van grenzen verbied ik het Japie strikt om op de kasten te zitten (al al is het maar om mijn boeken heel te houden), met het aanrechtkastje boven het fornuis in het bijzonder.
Wanneer Japie op dit kastje zit dan zet ik Japie in haar kooi voor "straf", wat echter pas lukt na een "wilde achtervolging" waarin Japie meermalen het dak van de kooi, de rugleuning van mijn luie stoel, de rugzijde van mijn schouders en de verboden kast in kwestie zelf aandoet, vooraleer ik Japie in haar kooi heb kunnen werken. "Straf krijgen", denk ik dan, "is nooit leuk", en ik zie ook wel een bepaalde humor in een achtervolging als dit.
Persoonlijk zie ik hier geen probleem in en sinds ik de mooie grote schommel voor Japie in elkaar heb geflanst, is een dergelijke achtervolging tot een zeldzaamheid verworden die steeds minder vaak voorkomt.
Laatst echter kwam ik een situatie tegen waarin ik niet weet hoe ik daarmee om zou moeten gaan.
Japie had ik in haar huisje gezet zodat ik een raam openzetten kon. Ik zette het raam open, liep langs de kooi en ik zag dat zijn bakje schoon drinkwater nodig had.
Ik opende het deurtje, haalde het drinkbakje eruit, en Japie kroop via mijn arm de kooi uit.
En dus wilde ik Japie weer rustig in haar kooi terugzetten (gebruikmakend van de vaste mantra) maar Japie dacht hier duidelijk anders over en vloog van me weg recht op het verboden aanrechtkastje af.
Niet alleen luisterde Japie dus niet naar mij toen ik haar zei in haar kooi te blijven (en terug te gaan), maar ook zocht ze de plekken op waarvan ze weet dat die verboden voor haar zijn (en dit weet ze!).
Uiteindelijk heb ik haar in haar kooi teruggekregen, na een achtervolging waar ik nu eens niet de humor van inzag plus een hoop stres voor Japie (die met open bek aan het hijgen was). Ik ben echter niet tevreden met de manier via welke ik dit voor elkaar kreeg.
Wat had ik moeten doen? Had ik een stapje terug moeten doen; het even moeten laten rusten zodat japie weer tot rust kon komen om haar vervolgens weer terug in haar kooi te zetten?
Of moet je ik zo'n geval júist consequent zijn opdat de kaketoe niet denkt dat wanneer ze maar lastig genoeg doet, toch haar zin wel krijgt?
En dat ze vloog naar die kasten, waar ik normaal erg consequent mee doe; is het beter om dit gegeven in een geval als dit maar te toch maar te negeren, aangezien ik dan toch al met haar bezig ben? Of geef ik haar dan juist het signaal dat het helemaal zo'n probleem niet is wanneer ze op die kasten zitten gaat?
Graag uw advies.
Sebastiaan en Japie.
Sinds een kleine twee maanden ben ik in het gezelschap van Japie, een Rose-kaketoe van naar mij verteld is drie jaar.
Laatst had ik een klein issue met haar waarvan ik niet weet hoe ik daarin handelen moest. Graag uw advies hierin.
Japie is een allemansvriend en luistert in de regel erg goed. Ze is een echte vrijkous, daagt graag een beetje uit en zit graag bij de mensen op schouder, knie of stoelleuning.
Japie heeft een mooie kooi die VOL met takken van ruim een meter lang is, die vanaf de bodem van de kooi tot ver boven de plafondspijlen uitsteekt en die ze grondig kaal plukt.
Sinds kort heeft Japie ook een grote schommel die ik voor haar in elkaar heb geflanst (als onderdeel van een soortement van samengestelde javaboom).
Japie is per etmaal zeker 12 tot 24 uur uit haar kooi. Enkel wanneer ik langer dan een uur of twee van huis ben of wanneer ik een raam openzet, vraag ik Japie haar kooi in te gaan(of ook wel haar huisje genoemd).
Dit doe ik dan via de volgende mantra: "Japie, ik zet je even in je huisje, dan kan ik de ramen even open doen". Deze manier van doen werkt perfect. Japie gaat zonder commentaar van mijn hand haar kooi in.
Ik leef in een soortement van studio.
Japie mag van mij in en op haar kooi zitten, op de schommel en op de stoelen plus de tafel die aan de kooizijde van de studio staan.
Japie mag beslist niet van mij op de kasten zitten. Ik weet het, de kasten zijn zó lekker hoog en dus ook veilig; echter onder het mom van uitwerpselen-beheersing en het stellen van grenzen verbied ik het Japie strikt om op de kasten te zitten (al al is het maar om mijn boeken heel te houden), met het aanrechtkastje boven het fornuis in het bijzonder.
Wanneer Japie op dit kastje zit dan zet ik Japie in haar kooi voor "straf", wat echter pas lukt na een "wilde achtervolging" waarin Japie meermalen het dak van de kooi, de rugleuning van mijn luie stoel, de rugzijde van mijn schouders en de verboden kast in kwestie zelf aandoet, vooraleer ik Japie in haar kooi heb kunnen werken. "Straf krijgen", denk ik dan, "is nooit leuk", en ik zie ook wel een bepaalde humor in een achtervolging als dit.
Persoonlijk zie ik hier geen probleem in en sinds ik de mooie grote schommel voor Japie in elkaar heb geflanst, is een dergelijke achtervolging tot een zeldzaamheid verworden die steeds minder vaak voorkomt.
Laatst echter kwam ik een situatie tegen waarin ik niet weet hoe ik daarmee om zou moeten gaan.
Japie had ik in haar huisje gezet zodat ik een raam openzetten kon. Ik zette het raam open, liep langs de kooi en ik zag dat zijn bakje schoon drinkwater nodig had.
Ik opende het deurtje, haalde het drinkbakje eruit, en Japie kroop via mijn arm de kooi uit.
En dus wilde ik Japie weer rustig in haar kooi terugzetten (gebruikmakend van de vaste mantra) maar Japie dacht hier duidelijk anders over en vloog van me weg recht op het verboden aanrechtkastje af.
Niet alleen luisterde Japie dus niet naar mij toen ik haar zei in haar kooi te blijven (en terug te gaan), maar ook zocht ze de plekken op waarvan ze weet dat die verboden voor haar zijn (en dit weet ze!).
Uiteindelijk heb ik haar in haar kooi teruggekregen, na een achtervolging waar ik nu eens niet de humor van inzag plus een hoop stres voor Japie (die met open bek aan het hijgen was). Ik ben echter niet tevreden met de manier via welke ik dit voor elkaar kreeg.
Wat had ik moeten doen? Had ik een stapje terug moeten doen; het even moeten laten rusten zodat japie weer tot rust kon komen om haar vervolgens weer terug in haar kooi te zetten?
Of moet je ik zo'n geval júist consequent zijn opdat de kaketoe niet denkt dat wanneer ze maar lastig genoeg doet, toch haar zin wel krijgt?
En dat ze vloog naar die kasten, waar ik normaal erg consequent mee doe; is het beter om dit gegeven in een geval als dit maar te toch maar te negeren, aangezien ik dan toch al met haar bezig ben? Of geef ik haar dan juist het signaal dat het helemaal zo'n probleem niet is wanneer ze op die kasten zitten gaat?
Graag uw advies.
Sebastiaan en Japie.
